Πόσο αθώα είναι τα τσιμπούρια;
Τα τσιμπούρια απομυζούν αίμα καρφώνοντας τα στοματικά τους μόρια στο δέρμα, τρέφονται έτσι και πολλαπλασιάζονται. Είναι αθώα όμως; Τι μπορεί να προκαλέσουν στο σκύλο;
Κατ’ αρχήν όλα τα εξωπαράσιτα μπορούν να παίξουν το ρόλο του ενδιάμεσου ξενιστή, δηλαδή του μεταφορέα ασθενειών! Αρκεί ένα μόνο μολυσμένο τσιμπούρι να μεταδώσει στο σκύλο μας ερλιχίωση, αναπλάσμωση και άλλες παρασιτικές αρρώστιες του αίματος.
Υπάρχει βέβαια κι η περίπτωση ένας σκύλος να είναι γεμάτος τσιμπούρια, αλλά να μην είναι μολυσμένα, οπότε και απλά να έχει καταβολή ή και νευρικά συμπτώματα μέχρι την εξόντωσή τους.
Πώς όμως καταλαβαίνουμε ότι έχει μεταδοθεί μια από τις παραπάνω ασθένειες στο σκύλο μας; Το κρίσιμο σημείο είναι να μην μπερδέψουμε την ανορεξία, την κατήφεια και τον πυρετό που αυτές προκαλούν, με τη ληθαργικότητα λόγω καύσωνα.
Είναι ασθένειες που απαιτούν άμεση επίσκεψη σε κτηνίατρο, μια και, αν δε θεραπευθούν άμεσα, κινδυνεύει η ζωή του σκύλου! Τα τσιμπούρια ποτέ δεν τα αφαιρούμε με τράβηγμα, γιατί μένει το ρύγχος τους μέσα στο δέρμα.
Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο σε περίπτωση που αυτό συμβεί! Ο τρόπος εξόντωσης διαφέρει: το σκύλο τον ψεκάζουμε με αντιπαρασιτικά σπρέυ ή αμπούλες ενώ από τον άνθρωπο τα αφαιρούμε με λάδι ή οινόπνευμα, έτσι ώστε να απομακρύνουν το ρύγχος τους από το δέρμα πριν τα αφαιρέσουμε.
Στην Ελλάδα είναι επικίνδυνα τα τσιμπούρια για τον άνθρωπο; Σε γενικές γραμμές όχι. Σοβαρές ασθένειες όπως η νόσος Lyme, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Πολύ σπάνια ένα τσιμπούρι... εισαγωγής μπορεί να μεταδώσει μια σπάνια αρρώστια, γι’ αυτό καλό είναι αν κάποιος τσιμπηθεί, να επισκεφτεί προληπτικά κάποιο νοσοκομείο.
